MARTA SUKIRMAN
Marta Sukirman, lair ing Klaten tanggal 19 September
taun 1932. Menika putra nomer 2 saking 5 bersaudara. Marta menika putra Saking
Karta Dimejo. Ing cilikanipun Marta anggadhahi nama Sasiman. Sakbibaripun lulus
saking SMAN 1 Klaten lajeng makarya dados pegawe ing badan agraria kang sak
menika dados badan pertanahan Negara. Ing taun 1990-an piyambakipun sampun
pensiun. Tiyang sepuhipun Marta menika kagolong tiyang ingkang boten mampu
dados kangge tumbas siti lan bangun griya menika piyambakipun kedah usaha
piyambak, awit saking menika sak bibaripun lulus piyambakipun mlebet dados
pegawe negri supados gesang kanthi ayem ngantos sepuh. Marta menika saking
cilikipun sampun dipun gladi prihatin dening tiyang sepuhipun. Tiyang sepuhipun
ngajari menawi gadhah panyuwunan kados
dipun tampi sekolah, piyambakipun dipun kenken tiyang sepuhipun nyemplung ing
lepen kangge semedhi lan ampun mentas sakderengipun dipun jawab kalian kang
mbau reksa. Ing semedhinipun kang dipun laksanani asring kawujud. Kayata pas
piyambakipun nyuwun supados dipun tampi dados pegawe negri, piyambakipun
semedhi kungkum ing lepen ageng ngantos pinten – piten dinten lan ing dinten
pungkasan piyambakipun dipun weruhi tiyang kang ngagem rasukan kados kiyayi,
lan piyambakipun dipun suwuni pirsa, “ kowe ngopo neng kene? Kok ra gek bali
neng ngomah”, pitakene tiyang kiyayi menika. “aku neng kene arep njaluk supoyo
aku ditompo dadi pegawe negri, aku ora arep bali yen panyuwunku durung
keturutan”, menika wangsulan piyambakipun. Bibar menika tiyang menika langsung
paring dawuh “ yen kuwi panjalukmu, wis kana muliho tunggonono sesuk esuk”. Cara
kang dipun lajengaken piyambakipun menawi dipun lajengaken ing jaman sakmenika
sampun boten cocog malih, amargi jaman rumiyin tiyang jawi tasih nganut
animisme lan dinamisme
Marta menika dados sesepuh
ing dusun Cucukan, Desa Nangsri, Manisrenggo, Klaten. Marta menika ing
dusunipun dados tiyang ingkang nglestantunaken upacara tradisi Jawi ing
laladanipun. Piyambakipun ngrumaos menawi tradisi – tradisi ing jaman sakmenika
kathah ingkang sampun ilang lan maknanipun sampun boten sami kalian aslinipun,
tuladanipun anggenipun pasrah ing kenduren menika sampun boten bahas ing bab
kejawen lan namung bahas bab agami kemawon, ing jaman rumiyin sak sampunipun
agami Islam mlebet, pasrah kenduri menika bahas bab kejawen lan sak sampunipun pasrah
kenduren pungkasan lajeng dipun tutup kalian doa – doa. Wontenipun uba rampe
kenduri menika kangge wujud saking panyuwun tiyang kang ngawontenaken kenduri.
Tradisi sanesipun kang sampun jarang dipun lajengaken tiyang jawi inggih menika
tradisi sadranan, sadranan menika tradisi “nginguk” sarean kanthi beta jajanan
lan panganan kangge dipun dahar ing makam. Tradisi menika wonten cariosipun,
rumiyin wonten tiyang tebih sowan ing sarean sesepuhipun, ing sarean tiyang
menika reresik makamipun tiyang sepuhipun. Tiyang ing sak cedakipun sarean
menika ngrumaos “mesake” mila lajeng nyaosi daharan kangge tiyang saking tebih
menika, danguning dangu, lajeng kathah tiyang saking tebih kang reresik
makamipun tiyang sepuhipun piyambak – piyambak lan beta daharan kang dipun
dahar sesarengan ing sarean menika. Piyambakipun sakmenika namung saget
ngandani tiyang kang saget dipun kandani lan putunipun supados tradisi ing
laladanipun boten ical saking pagesangan tiyang jawi. Miturut piyambakipun
menawi upacara adat utawi tradisi sampun ical, tiyang jawi boten gadhah napa –
napa kados “masak sayur ngangge bumbu instan kang rasanipun boten pati enak”,
tuturipun piyambakipun. Mila kita tiyang
Jawi kedhah nglestantunaken tradisi – tradisi ing laladan kita piyambak –
piyambak supados tradisi asli Jawa menika boten
kagerus arus globalisasi.
